Stukken beter
Volgende week is het week 40, wat gleed dit jaar weer als een raket voorbij, over 12 weken is het weer oud- en nieuw!
De eerste pepernoten zijn alweer te koop en de schoensmeer voor de pieten vliegt de deur uit. Voor je het weet lopen we weer te klooien met kerstlampjes, slingers en lange ladders om de gevel te versieren met lichtslangen, dit keer natuurlijk met LED liggies er in.
Eigenlijk zit ik nog op de zomer te wachten, ik heb nog wat technische klusjes in de tuin, maar het blijft maar onbestendig weer en ik heb weinig zin om met een schroevendraaier, metertje en punttang de lasdozen in mijn tuin te vervangen tijdens een hoosbui. Maar ja het moet toch wel gebeuren anders lopen we de kans dat al onze lantarentjes het straks niet meer doen en dat moeten we niet hebben.
Onze partytent is al ontmanteld en de fontein Boeddha krijgt straks een dekentje om als hij de schuur in gaat, want anders bevriest zijn watertje en ik weet hoe lastig het is als je niet kunt plassen van de kou. Nu het er naar uitziet dat de zomer op z’n einde loopt richten velen zich alweer op de decembermaand, ik blijf nog wel wat hoop houden op een paar weken zon en wat hogere temperaturen, maar of dat lukt met de huidige weermannen en vrouwen betwijfel ik, niemand kan Pelleboer evenaren, die had het pas écht goed in de hand!
De bijna traditionele discussie over zwarte Piet heeft z’n aanvang alweer genomen, kennelijk doen sommige mensen hun uiterste best om de vrede te verstoren, echt heel jammer want het begint er juist steeds meer op te lijken dat iedereen ook iedereen accepteert, van geel tot zwart en van wit tot bruin. Maar goed, ik krijg toch nooit wat van de sint dus mij maakt het niet uit.
We krijgen trouwens eerst nog het kindergriezelfeest (3x woordwaarde) Halloween, dan gaan we weer malloten en heksen zien die met bruut geweld mijn Engelse dropjes willen kapen. Soms mis ik het vredige ‘palmpasen’ waar we gedwee met een stokje vol lekkers en zingend de straat op gingen om mensen blij te maken.
We hadden in mijn dorp maar één straat, die was 800 meter lang dus was je weer snel thuis. Waar is die tijd gebleven, lampionoptochten met echte kaarsjes, vuurwerk zonder gevaar, hoewel het carbid schieten bij ons ook veel plaatsvond.
Met Koninginnedag versierde mijn vader de gevel en ging de kolossale vlag uit en liepen we met een vlaggetje, hoedje en een toeter door het dorp te sjokken. We zongen er bij en iedereen glimlachte en niemand stoorde zich ergens aan, al maakte je nog zo’n herrie.
Ik heb een keer de trompet van m’n broer gejat, en heel het dorp met mijn ultieme composities knettergek gemaakt, de glimlach bleef bij de buren, heel anders dan tegenwoordig, nu zou je minimaal een aantal hemelse krachttermen naar je hoofd geslingerd krijgen en misschien wel meer dan dat.
Als je als kind op je gezichtje viel rende iedereen naar je toe om je overeind te halen, tegenwoordig gaan de meesten om een hoekje staan te lachen.
Ach ja, we worden ouder mensen, het is de vooruitgang, of eigenlijk de achteruitgang dan wel teloorgang van de sociale mens.
Mijn opa en ouders zeiden vaak tegen mijn generatie; ‘jullie krijgen het stukken beter dan wij, van de wieg tot het graf is alles geregeld, mede dankzij Drees’. Tja, maar toen was Rutte er nog niet.
Reacties: jk@ hoogvliet.org
