Druk, druk druk
Raar eigenlijk dat ik het tegenwoordig zo enorm druk heb, de telefoon gaat allang niet meer omdat er ergens een lift stuk is of omdat het gewoon tijd is om het land door te karren om liften na te kijken of op te lappen.
Die tijd ligt inmiddels ver achter me, ze zoeken het maar uit met die hefdingen, overal waar ik kwam was de lift kapot. Helemaal afstand kan ik er niet van nemen want hier vlakbij staan een paar hefdingen die om de haverklap mankementen hebben, dan een sensor en dan weer een verkeert toetsje, het is altijd wat! Maar gelukkig hoef ik daar niet door weer en wind naar toe, daar hebben ze fris nieuw bloed voor dat wel even snel te trap op kachelt.
Maar ja, ondanks dat ik dat niet meer hoef te doen, want ik ben wegens ouderdom ongeschikt en doe nu ‘krantenwerk’ en radio en brei wat voor een tv zender in elkaar, is mijn vrije tijd schaarser dan ooit. Ik kom ongeveer een maand in een week tekort en als het meezit kan ik zo nu en dan even tv kijken om het hoofd leeg te maken.
Eigenlijk ben ik een oen, want heel je werkzame leven kijk je uit naar je pensioen, eindelijk rust en volop tijd voor van alles. Nou ik niet, ik blijf voor deze krant ploeteren zolang het kan, al weet je nooit of je het vol blijft houden, ik ben ook geen achttien meer. Maar het blijft leuk om steeds weer op zoek te gaan naar nieuwtjes en feitjes, de krant vullen we met z’n allen en zolang ik daar mijn bijdrage aan kan geven door speurwerk en ‘diepte-interviews’ blijft het mooi.
Zo nu en dan kom ik m’n Jootje tegen in huis, altijd leuk natuurlijk als je elkaar tussen de bezigheden door toch ontmoet. Samen drinken we dan koffie, soms met een amandelbroodje erbij en soms met alleen de berg pillen die ik tot het eind der tijden moet slikken.
Ik bouw al lange tijd aan een mooie geluidsstudio, vanaf mijn dertiende ben ik al met dit soort dingen bezig. Toen bouwde ik zelf de mengpanelen en versterkers en zelfs een heuse ‘bandecho’, waarvan ik de onderdelen nog steeds heb. Dat hoeft tegenwoordig niet meer, al heb ik nog wel zelf vorige week een speciale VU meter gebouwd, omdat ik een hele grote wilde en die bestaan niet zoals ik hem wens. Een VU meter is overigens een geluidssterkte meter. Ik spaar en spaar en zodra het kan koop ik weer een apparaat om zo de studio steeds completer te maken.
Zo kan ik artiesten opnemen, opnamen verbeteren, opnamen afmixen en weer lekker ‘bandmontages’ maken, maar nu digitaal. Tja, dat kost natuurlijk weer tijd, maar eens hoop ik alleen dingen te gaan doen die ik zelf wil. Ik zou me uren, dagen, weken, maanden en zelfs jaren kunnen vermaken in m’n audio- videostudio, aan mij zullen ze geen kind meer hebben, behalve dan voor Jootje en wat andere lieve mensen om ons heen.
En zo kan het zijn dat ik soms steekjes laat vallen als ik afspraakjes niet nakom of probeer telefonisch iets op te lossen, ik kar niet snel meer naar jut en jul, wie dat ook mogen zijn. Maar geen nood, iedereen komt aan de beurt, al is het soms even wachten op die ‘krantenjongen’.
Heel contrasterend met mijn drukke leven vind ik het leven dat veel (nog) ouderen hebben, zij vervelen zich vaak, vereenzamen en zijn al bij als ze even in de ‘recreatiezaal’ een thee uurtje mogen bijwonen. Mijn geheim? Nou, gewoon net doen of je achttien bent.
Reacties: jk@ hoogvliet.org
