Geluid
Eindelijk weet ik wat ik later als ik groot ben wil worden, geluidstechnicus!
Het heeft even moeten duren, maar ben er uit, ik had gewoon anders moeten kiezen toen ik 14 jaar of zoiets was.
Ik was als kind al erg technisch, ik wilde alles weten van alles, en dat was veel. Ooit kreeg ik een houten sportwagentje van ‘Nooitgedagt’ een houtenspeelgoed fabrikant. Ik ging er niet eerder mee spelen voordat ik wist hoe men de wieltjes aan het metalen asje had gemaakt en of dat wel stevig genoeg was. Later kreeg ik een groene step, terwijl ik eigenlijk een rode wilde, die had nog echte wielen waar je knoerthard mee kon scheuren zonder op je gezichtje te vallen als er een stoeptegel scheef lag.
Dat laatste was overigens niet aan de orde, want in mijn geboortedorp waren geen stoeptegels, ook geen trottoirs maar alleen de klinkers van het straatje. Als kleuter had ik al onderzocht hoe het stuur in de buis voorop vastgezet was, het balhoofd heette dat en zat met een conische schijf, die aangetrokken werd, vast. Als u het niet snapt is het jammer, dan had u maar naar een technische school moeten gaan.
Al met al vond mijn moeder dat ook, mijn vader was overleden dus die kon niet meebeslissen en ging ik het tracé in; lts, mts en hts. Maar ja, ik ging de elektronica in en heb zelden wat gehad aan E=IxR, de wet van meneer Ohm. Ik ben wel in een technisch vak terecht gekomen hoor, eerst repareerde ik zenders, ook die van de politie, brandweer en van mezelf en later ging ik toch maar weer in de liften, waar ik al eerder enige ervaring op had gedaan.
Ik mocht die dingen repareren, door heel het land en zelfs daarbuiten, België! Ik heb dat 26 jaar gedaan maar was het toen zat, overal waar ik kwam was de lift stuk en moest ik traplopen naar het dak, nou dat had ik wel gezien hoor. Tussendoor schreef ik voor kranten en knutselde uitvindingen in elkaar, meestal elektronische hoogstandjes.
De modelspoorlijn die ik ooit startte is na 20 jaar nog steeds niet klaar en het Veronica schip dat ik begon na te bouwen in 1980 ligt achterin de tuin weg te teren, zonde van die mooie schroef en as die er in zitten. Ik begon meer en meer met geluid en video te klooien, dat is eigenlijk mijn lust en leven, veel leuker dan liften en groene autopedjes.
Wat ik probeer te zeggen is dat je jochies van 12- 13 jaar nog geen beroepskeuze kunt laten maken, ze weten dan nog lang niet wat er op de wereld allemaal te doen is. Natuurlijk is het handig dat als je denkt in de techniek je te gaan thuis voelen ook in die richting een opleiding start, maar misschien heb je aan gewoon een goeie theoretische opleiding ook wel genoeg, tenminste als je van plan bent je leven achter een scherm te gaan doorbrengen.
Toch is het ook enorm fijn als je naast, bijvoorbeeld een HTS of meer, wat gaat leren over gereedschappen en materialen. Altijd prettig als je weet wat een koevoet, keilbout of lastang is, je staat wat minder voor gek bij een karwei.
Een van m’n kleinkinderen wil graag in de muziek, maar het ziet er naar uit dat ‘professionals’ via een toetsje zien dat hij beter naar een mavo of havo kan gaan, tja, dan weet je wel waar Maastricht ligt, maar niet wat een draadnagel is. Trouwens, Maastricht zit vast wel in je smartphone, dus laat de mavo ook maar zitten.
Reacties: jk@ hoogvliet.org
