Onze Annie
Verjaardagen zijn er zat, alleen in mijn gezin en aanhang heb ik al te maken met 6 kinderen, 12 kleinmormels en 5 schoonzoon- dochter aanhangers, dus een hele berg verjaardagen per jaar die natuurlijk een rib uit je lijf kosten. 25 keer per jaar gaat de vlag uit en zingen we rond de versierde stoel, want zo hoort het toch?
Maar ja, het blijft natuurlijk niet bij alleen de familie, er zijn ook bijzondere verjaardagen, zoals die van een goede buur of prominent persoon. Deze week hadden we er een van een goede buur en tevens een prominent. En niet alleen prominent maar ook nog ridder en gedecoreerd door- en voor van alles, ze loopt krom van het edelmetaal op haar revers.
Onze eigen Annie Ras, de dame die met haar bolide als een Jan Lammers door de Hoogvlietse contreien scheurt als een jonge vlam van 18, is afgelopen maandag 83 geworden, maar dat alleen op papier, want als je ziet wat ze allemaal nog steeds doet, dat kan haast niet als je (zeer ruim) boven de 60 bent, zoals ik.
Annie is niet weg te denken, zelfs al zou je willen, je komt niet om haar heen. Vanwege mijn werkzaamheden voor deze krant krijg ik veel persberichtjes en foto’s van dingen die tot in de verre regio zijn gebeurd. Geloof me je ziet Annie bijna overal opdoemen, dat witte koppie zie je op foto’s van openingen, recepties, begrafenissen, trouwerijen, buurtfeesten, Opzoomeractiviteiten,
Gebiedsbestuurbijeenkomsten, huldigingen, feestavonden, vrijwilligersacties, Koninklijke bruiloften, dodenherdenkingen, bij mantelwerk, activiteiten voor ouderen- en jongeren en als je geluk hebt tref je ze ook wel eens thuis. Annie is dus niet eenzaam, of zou ze ook wel eens alleen thuis zitten en verlangen naar wat aanspraak?
Mensen zoals Annie zijn er niet heel veel, althans niet op die leeftijd en zeker niet in die intensive vorm. Ze is nog uit de tijd van de oliestelletjes waarop je stoofperen en draadjesvlees de hele dag liet pruttelen en van het wassen met een zeepklopper waarin een blok sunlight zeep zat. Annie heeft de tijd nog meegemaakt dat de radio kraakte en de tv er nog niet was.
Ze komt nog uit de tijd van de paard en wagen en dat treinen nog op stoom reden. Toch ging ze mee met de wereld en heeft nu ook een mobieltje, tv en zelfs een scheurijzer op vier wielen. Haar werk als vrijwilliger dwingt enorm veel respect af, ze staat voor iedereen klaar en is bij veel evenementen en hulpvragende gebeurtenissen te vinden.
Ik feliciteer haar daarom ook hier nog maar een keer. Een mooie prestatie om op woensdag 9 maart te worden geboren en dan in dit jaar 83 jaar, of wat preciezer, 30.315 dagen, of 727.575 uren, of 43.654.536 minuten, dan wel 2.619.272.205 seconden oud te worden!
Toen waren we in Nederland nog maar met 8 miljoen mensen en waren er ietsje meer vrouwen dan mannen, maar ach, dat is niet zo erg.
Inmiddels hebben we meer dan het dubbele aan inwoners, waarvan er heel veel ook vrijwilligerswerk doen, helaas vooral door de wat ouderen, veel jongeren liggen vaak lang op bed om met hun mobieltje een ‘game’ te doen.
Reacties: jk@ hoogvliet.org
