Weer een jaar
Traditiegetrouw wens ik u heel veel goeds het komende jaar en de jaren daarna, want zowel u als ik hopen natuurlijk op een lang, vreedzaam en overvloedige periode. Zo’n 620 columns geleden begon ik in deze krant u te bombarderen met mijn epistels, soms kreeg ik een staande ovatie en heel soms een boze mail, maar ach, dat hoort er ook bij. Soms was het lastig, want terwijl de wereld in brand staat moet je proberen wat fleurigheid toe te voegen met een column die een glimlach kan toveren.
Het was het afgelopen jaar voor velen geen fijn jaar, de ramp met de MH17, de gevechten bij Oekraïne, de vele rampen in de lucht en op zee, het toenemende aantal vluchtelingen en ga zo nog maar een poosje door. Natuurlijk waren er ook mooie momenten, zoals de eerste Koningsdag, waar menigeen zich nogal eens vergistte bij het uitspreken van deze naam.
Dit of volgend jaar komt er een Koningsdag in ‘nieuwe stijl’, met weer een defilé, dus eigenlijk een nieuwe- ouwe stijl. Voordeel is wel dat Toon Hermans postuum gelukkig kan zijn, Alex kan het zoveelste geschonken peper- en zout stelletje weer achter de rododendrons smijten.
2014 was ook het jaar waarin de Hoogvlieters onder curatele gingen van de Coolsingel, onze welverdiende centen mochten we niet zelf meer uitgeven maar we mogen nog wel om de kruimels bedelen.
De deelgemeenten die Rotterdam groot hebben gemaakt worden nu klein gehouden om groot nog groter te kunnen maken. Maar ook daar maak ik me niet druk meer om, in vergelijking met het grote leed elders in de wereld zijn dit slechts pinda’s.
Meer zorgen maak ik me om de te snelle moderniseringen op onze aarde, we gingen in een eeuw tijd van de stoommachine, ticker, vonkenradio en de telegraaf naar hightech met poetsglaasjes communicatie, feestboeken en supersonische technieken op alle fronten.
Inmiddels kan men zien waar ik ben, wat ik koop, waar ik naar gekeken of gezocht heb, met wie ik omga, waar ik woon, wanneer ik jarig ben, waar ik ben geboren en of ik een blanco strafregister heb, wat mijn beroepen waren of zijn, hoeveel geld ik bezit of juist nodig heb, wat mijn hobby’s zijn, wat ik lekker eten vind, of ik wel belasting betaal en wel of geen schulden heb, en zo voort.
Men kan erg veel zoals u weet, nu nog iets vinden om mensen altijd blij te maken, dan zijn we ergens, maar ja, dat is een utopie en zal dat ook wel blijven.
Daarom gaan we er dit jaar weer voor, samen met u en vele anderen gaan we een prachtige krant maken, elke week heeft u naast alle duidelijke berichten ook een stukje blijheid op de deurmat, wat de hightech niet kan, kunnen u en ik wel.
Jan Koopmans, reacties: jk@ hoogvliet.org
Nb; ten tijde van het schrijven van deze column waren de problemen in Frankrijk nog niet aan de orde.
